Veenpolders

Langs de zuidrand van het veenweidegebied, op de overgang naar de hogere zandgronden, en aan weerszijden van De Fluezen liggen de veenpolders die deels projectmatig zijn verveend. Hier springen de hoogteverschillen tussen de historische patronen (zoals wegen, erven en beken) en het huidige maaiveld in het oog.

In delen van de veenpolders waar het veenpakket dunner is dan 0.40 meter wordt geen actief beleid gevoerd om het peil te verhogen - het veen zal verder inklinken tot het zand.

Er zijn in deze gebieden nu ook al zoveel kavelsloten gedempt dat het landschap alleen dankzij de hoogwatersloten als waterrijk kan worden ervaren. Het behoud van het hoogwatersysteem is daarom hier niet alleen functioneel maar ook landschappelijk en cultuurhistorisch van groot belang. Daarbij is de planmatige inrichting van de polders na de droogmaking en de ruilverkavelingen het uitgangspunt is om op voort te bouwen.

Er ontstaat dan als het ware een raamwerk van waterlopen, wegen, erven en beplanting die het landschap maat en schaal geven. Binnen dat raamwerk is ruimte voor schaalvergroting in de landbouw. Historische relicten van voor de vervening zijn een aanknopingspunt voor toegevoegde functies, zoals bijvoorbeeld waterberging of recreatieve routes.