Klei-rand

De noordelijke rand van het veenontginnings-landschap naar het klei-landschap wordt gevormd door een zone waarin een dik veenpakket wordt afgesloten door een klei-dek. Er wordt in dit gebied ingezet op relatief hoge grondwaterstanden in de zomer, om verdroging van het maaiveld tegen te gaan. Daardoor gaat de verbranding van het veen hier minder hard en blijven waardevolle archeologische elementen, zoals veenterpen, onder het kleidek bewaard. Dit is een kans voor graslanden met hoge natuurwaarde (weidevogels).

Door de relatief goede draagkracht van de bodem blijven de percelen ook bij hogere waterstanden agrarisch goed bruikbaar. Kenmerkend voor de klei-rand zijn een blokverkaveling waarin de ontginningsrichting vanaf de diverse ontginningsbases herkenbaar is en de aanwezigheid van een vertakt stelsel van boezemvaarten.

De droogmakerijen, die in de klei-rand aanwezig zijn, hebben een relatief hoge kweldruk en lenen zich daardoor voor vernatting, een functie als retentiepolder of zelfs voor het opnieuw onder water zetten van de polders ten behoeve van waterrecreatie en natuurontwikkeling.